همه ما از منظره عظيم و فوق‌العاده‌اي كه از يك قله مرتفع ديده مي‌شود لذت مي‌بريم ولي خطراتي در رفتن به ارتفاعات وجود دارد و دانستن اين خطرات بسيار مهم است.  هيچ عامل خاصي اعم از سن، جنس يا شرايط فيزيولوژيك لازمه مستعد بودن فرد به بيماري ارتفاع نيست. بعضي افراد مبتلا مي‌شوند و برخي نمي‌شوند و برخي براي ابتلا به اين بيماري مستعدترند. بيشتر افراد مي‌توانند تا ارتفاع2500 متري با حداقل تأثير بالا بروند. اگر قبلاً به ارتفاعات نرفته‌ايد بايد محتاط باشيد. اگر قبل از اين به آن ارتفاع رفته‌ايد و مشكلي نداشته‌ايد به احتمال زياد بدون هيچ مشكلي مي‌توانيد دوباره به همان ارتفاع برگرديد. چرا كه شما به خوبي با شرايط وفق پيدا كرده ايد.
 علل بيماري ارتفاع چيست؟ در سطح دريا غلظت اكسيژن در حدود 21% است و فشار بارومتري به‌طور ميانگين 760 ميلي‌متر جيوه است. با زياد شدن ارتفاع، غلظت در همان حد باقي مي‌ماند ولي تعداد مولكولهاي اكسيژن در هر تنفس كاهش مي‌يابد. در ارتفاع 3500 متري فشار بارومتري تنها 483 ميلي‌متر جيوه است. يعني تقريباً 40% كاهش در مولكولهاي اكسيژن موجود در هر تنفس. جهت اكسيژن رساني مناسب به بدن سرعت تنفس شما (حتي در هنگام استراحت) بايد افزايش يابد. اين تهويه اضافي محتواي اكسيژن خون را بالا مي‌برد ولي نه در حد غلظت اكسيژن در سطح دريا.
 از آنجايي كه مقدار اكسيژن مورد نياز براي فعاليت تغييري نكرده است، بدن بايد خود را با مقدار كمتر اكسيژن تطبيق دهد. به علاوه به دلايلي كه كاملاً مشخص نيست، ارتفاع زياد و فشار كمتر هوا باعث نشت مايع از مويرگها مي‌شود كه همين عامل مي‌تواند باعث افزايش مايع در ريه و مغز شود.
ادامه مسير به سمت ارتفاعات بالاتر بدون عادت كردن (هم‌هوايي) و وفق يافتن با محيط مي‌تواند به بيماريهاي شديد و حتي تهديدكنندة حيات منجر شود.

ساعت 6صبح جمعه29/9/1392 در میدان اصلی شهر(فلکه نماز) لنگرود گرد هم آمدیم.ما که تعدادمان 8 نفر بود سوار

ماشین ون شدیم و در ساعت 7 و 30 دقیقه وارد روستای سر لیل شدیم و کار صعود را شروع کردیم.حرکت در مسیر لغزنده

و گل آلود شدن کفش و لباسمان در همان گامهای اولیه حکایت از آن داشت که مسیر سختی را پیش رو خواهیم داشت.

از طرفی بارش برف و پوشیده شدن راه پاکوب باعث شده بود که مسیر حرکت مشخص نباشد و این مسایل باعث شد که

ما مدت 2 ساعت در کمرکش کوهها سرگردان شویم .سر خوردنهای ممتد گلی شدن لباسمان از پیامدهای این کوهپیمایی

بود .البته اعضای گروه با روحیه شاد و لبان خندان ودر هر شرایطی فقط به صعود فکر می کردند ولا غیر.

پرسیدن آدرس از دو چوپان زحمتکش و دیدن گراز در ادامه مسیر از مسایل قابل توجه بود.ما پس از 4 ساعت و 45 دقیقه به بقعه امامزاده

پونسی رسیدیم در حالیکه لباسهایمان بطور کامل خیس و گل آلود شده بودند در داخل محوطه تعدادی از دوستان لنگرودی که از

 مسیر تیکسر به آنجا صعود کرده بودند آتش روشن نموده بودند که سیار بموقع و جالب بود و ما در کنار آنها به مصاحبت با آنها پرداختیم.

نماز ظهر و عصر در داخل آشپزخانه برگزار شد و نهار نیز در همین مکان صرف شد.

ما در ساعت 3 و ربع بعد از ظهر به روستای تیکسر برگشتیم ودر ساعت 4 و30 عصر به منازل خود در شهر لنگرود مراجعت نمودیم.

روزی بسیار خوب و خاطره انگیز در دفتر خاطرات مان ثبت گردید.اعضای شرکت کننده در این صعود عبارت بودند از:

رسول موسوی-پرویز آل شعبان-حسین ملکی-نصرا...علی نژاد-یاسر سیاری-احمدمنتظری-اسماعیل رجب پور-عیسی گلپور

لازم به ذکر است که در ادامه از چند مورد عکس وبلاگ کوهنوردی...نشاط زندگی آقای نیما(حسن اسماعیلی) استفاده شده است

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد صعود به پونسی از راه تیکسر که مسیر بسیار آسانتری می باشد به وبلاک فوق مراجعه فرمایید.

خوشبختی ما در سه جمله است :

تجربه از دیروز،استفاده از امروز و امید به فردا

ولی ما با سه جمله دیگر زندگیمان را تباه می کنیم:

حسرت دیروز،اتلاف امروز و ترس از فردا

جادّه موفقیت سر راست نیست             پیچی وجود دارد بنام شکست

دور برگردانی بنام سردرگمی             سرعت گیرهایی بنام دوستان

چراغ قرمزهایی بنام دشمنان              چراغ احتیاط هایی بنام خانواده

تایرهای پنچری خواهید داشت بنام شغل     امّا اگر یدکی بنام عزم داشته باشید

موتوری بنام استقامت                     و راننده ای بنام خدا

               به جایی خواهید رسید که :

موفقیت نامیده می شود