کوهستان
کوهنوردی گروه شهدای اَنسر محلٌه لنگرود

السلام علیک یا ابا صالح المهدی(عج)

مهدی جان! حضورت را باور و ظهورت را منتظریم!

در سالروز میلاد خجسته آقا امام زمان (عج) در روز جمعه مورخه 23/3/1393 گروه کوهنوردی شهدای آنسرمحله لنگرود

با برنامه ریزی قبلی به منطقه کوهستانی لیار پره  در لنگرود صعود نمودند.اعضای گروه با ظروف دبّه ای در دست اقدام به

چیدن تمشک که در زبان محلی به آن بولوش می گویند نمودند.بولوش چینی برنامه تفریحی -ورزشی می باشد که هر ساله

در ماههای خرداد و تیر توسط گروههای کوهنوردی و دوستداران طبیعت اجرا میگردد.

معرفی تمشک و بیان خواص آن:

 

تمشك

 

 

تمشك میوه ای شبیه شاه توت و توت فرنگی است و به رنگ زرد یا سرخ مایل به سیاه یافت می شود. میوه تمشك ترش مزه بوده و به صورت خام یا پخته، شربت، كمپوت و ... خورده می شود. بوته تمشك در مناطق گرم و مرطوب، در جنگل ها و صحراها می روید و گاهی آن را می كارند.

نام های دیگر تمشك، توت وحشی و سه گلی است. ساقه های تمشك نرم و به رنگ قرمز و دارای خارهای دراز است. برگ های آن متفاوت و بیضی شكل و اطراف آن كنگره كنگره و به شكل دندانه های اره ای است.

گل های تمشك به رنگ های سفید، صورتی یا به صورت خوشه در ماه های مرداد پدیدار می شود و تا مهر دوام می آورد.

قسمت های مورد استفاده بوته تمشك عبارتند از : میوه ، برگ، تخم ، دانه و گل .

خواص

1- جوشانده 25 گرم از برگهای تمشك در یك لیتر آب برای درمان انسداد مجاری ادرار مفید است.

2- تمشك سرشار از ویتامین های  C وK است و دارای خواص خنك، نرم كننده و ضد اسكوربوت می باشد.

3- تمشك خون را تصفیه می كند و برای كسانی كه به روماتیسم مبتلا هستند، بسیار مفید است.

4- تمشك یبوست مزاج را معالجه می كند.

5- تمشك برای تسكین درد سودمند است، زیرا تمشك دارای اسید سالسیلیك می باشد.

6- تمشك خون را قلیائی می كند و قند آن برای مبتلایان به مرض قند مفید است.

7- شربت تمشك برای بیماران مبتلا به سرخك و مخملك تجویز شده است.

8- تخم و دانه ای كه درتمشك وجود دارد، اغلب با دندان نیز خرد نمی شود، ولی وقتی خورده شود درمعالجه ی یبوست و خشكی مزاج به طور طبیعی بسیارمؤثر است و سبب می شود كه یبوست به كلی رفع گردد.

9- شربت تمشك، مخلوط با آب برای رفع تب تجویز شده است.

 

10- خوردن تمشك برای مبتلایان به مرض قند( دیابت)، تبهای صفراوی، التهاب مجاری ادرار، گلو درد( آنژین ) مفید است.

11- جوشانده 20 تا 50 گرم گل تمشك یا برگ تمشك در یك لیتر آب برای درمان ترشحات زنانگی، خونریزی در فواصل قاعدگی ، اخلاط خونی، وجود خون در ادرار، گریپ، گرفتگی صدا، آب آوردن نسوج و بیماری های پوستی اثر شفا بخش دارد. جوشانده را بعد از هر وعده ی غذا یك استكان می خورند.

12- جوشانده گل یا برگ تمشك( به روشی كه گفته شد) در استعمال خارجی برای درمان زخم های دهان، ورم لثه، درد گلو و ورم لوزه ها بكار می رود و بیمار با غرغره كردن این جوشانده دهان را می شوید.

13- جوشانده برگ تمشك اسهال و ورم روده را معالجه می كند، بدین منظور باید 40 تا 50 گرم برگ خشك تمشك را در یك لیتر آب سرد بخیسانید و به مدت 10 دقیقه آن را جوشانده و سپس بگذارید 10 دقیقه دم بكشد. پس از صاف كردن، روزی سه بار، هر بار یك فنجان آن را بین غذاهای اصلی بنوشید.

14- جوشانده فوق برای تسكین درد معده از هر نوع كه باشد مانند ترشی معده، نفخ و گاز شكم و تشنج معده مؤثر است.

15- خوردن جوشانده برگ تمشك به مقدار 3 تا 4 فنجان در روز و بین غذاهای اصلی، بند آوردن ادرار را معالجه می كند وبهترین دارو بر ضد درد كیسه مثانه است.

16- اگر 40 تا 50 گرم برگ خشك تمشك را در یك لیتر آب بریزید و آن را به مدت 5 تا 10 دقیقه جوشانده و پس از 10 دقیقه دم كشیدن و صاف كردن آن، به مقدار 3 فنجان در روز بین غذاهای اصلی بنوشید، دردهای نقرسی و بسیاری از انواع رماتیسم را آرام می كند.

17- اگر 100 گرم برگ خشك تمشك را به مدت 10 دقیقه بجوشانید و پس از دم كشیدن و صاف كردن آن را به عنوان محلول شستشو برای شستن بیماری برفك، جوش های صورت و یا هر نوع تحریكات دیگر پوست به كار ببرید ، اثر شفابخش دارد.

18- تمشك دارای خاصیت ضد عفونی كننده است.

19- تمشك به علت دارا بودن ویتامین های  C وK  برای اوره و فشار خون مفید است.

20- برای معالجه كك و مك، ابتدا صورت را خوب بشوئید و سپس ورقه نازكی از تمشك به مدت یك ساعت روی صورت بمالید. این كار را چند بار تكرار كنید تا كك و مك صورت از بین برود.

21- برگ تازه تمشك را اگر بپزند و روی محل بیماری های پوستی قرار دهند، بیماری را التیام می دهد.

22- گوشت پردانه تمشك، دارای خواص توت فرنگی است و ترشی خون را از بین می برد.

23- تمشك،عرق آور است؛ لذا بهترین زهكش سوراخ های پوست است.

 

 

 

گروه کوهنوردی و طبیعت گردی سواستیکا  به اتفاق گروه کوهنوردی شهدای آنسرمحلّه لنگرود در یک روز به یاد ماندنی برنامه تخصصی خود را در منطقه جواهر دشت ,مسیر رحیم آباد گیلان با تعداد 20 نفر از اعضاء برگزار نمود.

DSC08213

در ساعت 1/45 ظهر روز پنجشنبه از شهرستان لنگرود با خودروی مینی بوس حرکت خود را آغاز و بعد از یک ساعت (2/45 ) به منطقه سیاهکلرود رسیدیم.از آنجایی که ادامه مسیر برای خودروهای سواری و مینی بوس مشکل است , ادامه مسیر را با خودروهای جیپ منطقه که هماهنگ شده بود ادامه داده

DSC07978

و بعد از 1 ساعت و 30 دقیقه یعنی در ساعت 4/15 بعد از ظهر به منطقه زیبای جواهر دشت رسیده و اسکان را در مکان های از قبل تعیین شده انجام دادیم.

مختصات جغرافیای :

ارتفاع : 2028          ( E:050* 22َ 32.9ً و N:36*53َ 42.5ً  )

DSC08006

بعد از صحبت هایی کوتاه در مورد نحوه برنامه و صعود , طبق برنامه ریزی که از قبل انجام شده بود , در مورد تغذیه مناسب , آماده کردن کوله صعود و صرف تغذیه مناسب و ساعت استراحت و برطرف کردن ابهامات و مشکلات و سوالات اعضاء جلسه را در ساعت 7 غروب خاتمه داده

DSC08018

و بعد از تغذیه مناسب و استراحتی کوتاه صعود را راس ساعت 30 دقیقه  بامداد جمعه 16 خرداد اجرا نمودیم.

DSC08051

استارت برنامه در ساعت 30 دقیقه بامداد صورت گرفته و بعد از پیمودن مسیر های متفاوت با شیب های تند و مسیر های مالرو (مسیر یال غربی ).

DSC08076

در ساعت 6 صبح به منطقه ای صاف و دشتی رسیده و صرف صبحانه را به مدت 20 دقیقه انجام داده و مسیر خود را جهت صعود به قله ادامه دادیم.

DSC08094

.DSC08087.

DSC08120

در ساعت 8/30 صبح جمعه 16 خرداد تمام 17 نفر از اعضاء موفق به صعود قله سماموس (بام گیلان – دماوند کوچک) شده  که مختصات جغرافیایی قله به شرح زیر است :

ارتفاع : 3691          ( E:050* 23َ 03.2ً و N:36*50َ 26.5ً  )

DSC08157

و بعد از تغذیه مناسب ,استراحتی کوتاه و عکس های یادگاری به مدت 30 دقیقه

DSC08176

در ساعت 9 صبح مسیر برگشت را از مسیری دیگر آغاز (مسیر شیار)

DSC08186

و در ساعت 1 ظهر به منطقه جواهردشت و اسکان رسیدیم.

DSC08210بعد از صرف نهار و استراحتی کوتاه برگشت به سمت سیاهکلرود را در ساعت 4/30 بعد از ظهر با خودروی جیپ آغاز و بعد از پیمودن 1 ساعت مسیر به سیاهکلرود رسیده و در ساعت 6/30 به شهرستان لنگرود , برنامه این هفته نیز به سلامت و موفقیت تمامی اعضاء اجرا شد.

میزان مسافت پیموده شده رفت : 8 ساعت

میزان مسافت پیموده شده برگشت: 4 ساعت

با تشکر فراوان از همکاری تمامی همنوردان عزیز

DSC08125

و امّا تصاویر اختصاصی گروه کوهنوردی شهدای آنسرمحلّه لنگرود از این برنامه:

 

بهداشت کوهنورد در کوهستان 

قبل‌ از هر اقدامی‌ که‌ یک‌ کوهنورد برای‌ صعود انجام‌ می‌دهد، باید بهداشت‌ بدن‌ خود را در کوهستان‌ رعایت‌ کند که‌ شامل‌ موارد زیر می‌شود:

الف. اندام: امکان‌ رعایت‌ بهداشت‌ اندام‌ در کوهنوردان‌ کم‌ است. آنها باید از آب‌تنی‌ در آبهای‌ سرد کوهستان‌ به‌خصوص‌ زمانی‌ که‌ بدن‌ کاملاً گرم‌ است؛ خودداری‌ کنند چون‌ علاوه‌ بر سرمازدگی، باعث‌ سفتی‌ عضلات‌ نیز می‌شود و زمینه‌ را برای‌ ابتلا به‌ رماتیسم‌ آماده‌ می‌کند.

ب. صورت: نباید در صبح‌ روز صعود به‌ ارتفاعات، صورت‌ خود را زیاد شست؛ زیرا در شب‌ به‌ هنگام‌ خواب‌ چربی‌ طبیعی‌ پوست‌ صورت‌ در سطح‌ پوست‌ ظاهر می‌شود و همان‌ چربی‌ محافظ‌ خوبی‌ در برابر آفتاب، برف، سرما و باد خواهد بود. به‌ خصوص‌ اگر صورت‌ با صابون‌ شسته‌ شود؛ تمام‌ یا قسمتی‌ از آن‌ چربی‌ را از بین‌ می‌برد و شخص‌ به‌ آفتاب‌زدگی‌ دچار می‌شود.

ج. دست‌ها: بعضی‌ کوهنوردان‌ از سرما ترسی‌ ندارند و عده‌ای‌ هم‌ از سرما عاجزند. علت‌ این‌ دو مورد قبل‌ از اینکه‌ خود سرما باشد، موضوع‌ آمادگی‌ و تربیت‌ بدن‌ است. روشن‌ است‌ اگر در بدن‌ کسی‌ خون‌ به‌ درستی‌ جریان‌ نداشته‌ باشد سرما بر روی‌ دستها و بدن‌ او بیشتر اثر می‌گذارد. بنابراین‌ کوهنورد باید سعی‌ کند جز به‌ هنگام‌ سرمای‌ بسیار شدید دستکش‌ به‌ دست‌ نکند و پوست‌ دست‌ خود را به‌ سرما عادت‌ دهد تا حساسیت‌ آن‌ در مقابل‌ سرمازدگی‌ کم‌ شود.

کوهنوردانی‌ هستند که‌ تا ارتفاعات‌ ۴۰۰۰ متر و حتی‌ بیش‌ از آن‌ از دستکش‌ استفاده‌ نمی‌کنند. اگر دستها بر اثر تماس‌ با برف‌ و یخ‌ مرطوب‌ شد؛ باید آن‌ها را با یک‌ تکه‌ پارچه‌ پشمی‌ خشک، به‌ شدت‌ و سرعت‌ مالش‌ داد و خشک‌ کرد تا کم‌کم‌ خون‌ جریان‌ پیدا کند و دستها گرم‌ شود.

د. پاها: از قدیم‌ گفته‌اند که‌ پای‌ انسان‌ قلب‌ دوم‌ بدن‌ او است، بنابراین‌ یک‌ کوهنورد مجرب‌ باید در حفظ‌ آن‌ کوشا باشد تا از یک‌ صعود خوب‌ لذت‌ ببرد.

برای‌ حفظ‌ پاها در مقابل‌ سرما، علاوه‌ بر پوشیدن‌ جوراب‌ – اگر امکان‌ دارد – پای‌ خود را با وازلین‌ مخصوص‌ چرب‌ کنید.

پای‌ کوهنوردان‌ بر اثر پوشیدن‌ کفش‌ تنگ‌ یا بستن‌ خیلی‌ محکم‌ بند کفشها ممکن‌ است‌ تاول‌ بزند؛ برای‌ جلوگیری‌ از آن‌ باید تای‌ ساق‌ جوراب‌ دوم‌ خود را برگردانیم‌ و داخل‌ کفش‌ کنیم‌ و به‌ قسمت‌ تاول‌ زده‌ و یا قسمتی‌ که‌ به‌ نظر خود کوهنورد مورد تهدید است؛ یک‌ قطعه‌ باند بچسبانیم. در صورت‌ تاول‌ زدن‌ برای‌ درمان‌ آن‌ بهتر است‌ قبل‌ از خواب، یک‌ سوزن‌ نخ‌ کرده‌ را پس‌ از ضدعفونی‌ کردن‌ از تاول‌ عبور دهیم‌ به‌ طوری‌ که‌ نخ‌ از تاول‌ رد شود. بهتر است‌ نخ‌ از جنس‌ کرک‌ باشد تا آب‌ تاول‌ را به‌ خوبی‌ بمکند و خشک‌ کند. صبح‌ روی‌ تاول‌ خشک‌ شده‌ یک‌ محلول‌ ضدعفونی‌کننده‌ بزنید و آن‌ را با باند چسبان‌ بپوشانید.

اغلب‌ کوهنوردان‌ بر اثر راه‌پیمایی‌ کف‌ پایشان‌ گرم‌ می‌شود، برای‌ رفع‌ این‌ مانع‌ بهتر است‌ چند روز قبل‌ از کوهنوردی‌ چندبار پاها را در آب‌ گرم‌ مخلوط‌ به‌ محلول‌ ضدعفونی‌کننده‌ شستشو داد تا پوست‌ پا کلفت‌ و سخت‌ شود. برای‌ اینکه‌ کفش‌ پاها را مجروح‌ نکند و باعث‌ یخ‌زدگی‌ نشود، باید کفشها را خوب‌ به‌ پا چسباند به‌ طوری‌ که‌ بین‌ جوراب‌ و کفش‌ فضای‌ خالی‌ باقی‌ نماند و به‌ اصطلاح‌ پا درون‌ کفش‌ لق‌ نخورد و در ضمن‌ کفش‌ تنگ‌ هم‌ نباشد.

یادآوری‌ دیگر این‌ است‌ که‌ قبل‌ از کوهنوردی‌ چیدن‌ ناخن‌ها را نباید فراموش‌ کرد؛ چون‌ بلند بودن‌ آنها سبب‌ فشردگی‌ و ناراحتی‌ پا خواهد شد. اگر می‌خواهید پس‌ از بازگشت‌ از کوه، آرامش‌ در پاهایتان‌ حس‌ کنید و لذت‌ ببرید، بهتر است‌ پاهایتان‌ را با یک‌ پارچه‌ خیس‌ شده‌ در آب‌ سرد، تمیز و بلافاصله‌ آن‌ را خشک‌ کنید و جوراب‌ خشک‌ بپوشید.

بهداشت‌ غذایی:

در کوهنوردی‌ تهیه‌ و مصرف‌ غذا و آب‌ مسئله‌ بسیار مهم‌ و حیاتی‌ است‌ که‌ می‌بایست‌ همه‌ عوامل‌ و عناصر آن‌ به‌ دقت‌ بررسی‌ شود. به‌طور مثال‌ باید بدانیم‌ مقدار هر کدام‌ چقدر باشد و تأ‌ثیر هر کدام‌ از این‌ مواد بر روی‌ بدن‌ ما چقدر و چگونه‌ است.

هنگام‌ کوهنوردی‌ از مواد نیروزا مانند گلوکز باید استفاده‌ کرد. در هر ۱۰۰ گرم‌ گلوکز ۴۰۰ کالری‌ انرژی‌ وجود دارد. همین‌طور در ۱۰۰ گرم‌ گردو یا بادام‌ حدود ۳۰۰ یا ۴۰۰ کالری‌ موجود است. همچنین‌ برای‌ رساندن‌ نیروی‌ لازم‌ به‌ بدن‌ می‌توان‌ از لیمو، پرتقال، پنیر، پیاز، هویج، خرما، کشمش، زردآلوو سیب‌ استفاده‌ کرد.

در ارتفاعات‌ که‌ اکسیژن‌ هوا کم‌ و در نتیجه‌ عمل‌ سوخت‌ و ساز بدن‌ بسیار کند می‌شود؛ باید خوراکی‌های‌ زودهضم‌ مصرف‌ و از خوردن‌ غذاهای‌ سنگین‌ مانند گوشت‌ و چربی‌ پرهیز کرد. چون‌ هضم‌ غذاهای‌ سنگین، کوهنورد را دچار تهوع‌ می‌کند و تمام‌ انرژی‌ ذخیره‌ شدهِ‌ او را از بین‌ می‌برد.

- آب‌ و نقش‌ آن:
آب‌ مهمترین‌ مایهِ‌ حیات‌ است‌ و به‌طور کلی‌ ادامه‌ حیات‌ به‌ وجود آب‌ بستگی‌ دارد. بنابراین‌ در یک‌ برنامه‌ کوهنوردی‌ نیز آب‌ نقش‌ اساسی‌ دارد. در حالت‌ عادی‌ یک‌ انسان‌ به‌ طور متوسط‌ بین‌ ۱ تا ۴/۱ لیتر آب‌ در شبانه‌روز نیاز دارد؛ اما در کوهنوردی، که‌ بدن‌ در حالت‌ فعالیت‌ دائمی‌ و تعریق‌ است؛ به‌ ۳ لیتر آب‌ احتیاج‌ دارد. مصرف‌ آب‌ در اشخاص‌ مختلف‌ متفاوت‌ است. کسانی‌ که‌ بیشتر عرق‌ می‌کنند، بیشتر از یک‌ فرد عادی‌ به‌ آب‌ نیاز دارند. این‌ افراد ممکن‌ است‌ ۴ تا ۵ لیتر آب‌ مصرف‌ کنند.
بین‌ ۶۰ تا ۷۰ درصد بدن‌ انسان‌ از آب‌ تشکیل‌ شده‌ است‌ که‌ در طی‌ فعالیت‌های‌ شدید و مداوم‌ کوهنوردی، مقدار قابل‌ ملاحظه‌ای‌ از این‌ آب‌ تبخیر یا جذب‌ می‌شود. از آنجا که‌ در کوهستان‌ فقط‌ عرق‌ کردن؛ آب‌ بدن‌ را کم‌ نمی‌کند و خشکی‌ هوای‌ کوهستان‌ نیز عامل‌ عمده‌ای‌ برای‌ از بین‌ رفتن‌ آب‌ بدن‌ است؛ بنابراین‌ در هنگام‌ کوه‌پیمایی‌ نوشیدن‌ آب‌ بسیار الزامی‌ است. در صورت‌ کمبود آب‌ آشامیدنی‌ می‌توان‌ از برف‌ برای‌ نوشیدن‌ آب‌ استفاده‌ کرد. البته‌ باید به‌ آب‌ برف‌ ۱% نمک‌ اضافه‌ شود زیرا آب‌ برف‌ مثل‌ آب‌ مقطر، املاح‌ معمولی‌ در خود ندارد و دفع‌ نمک‌ از تعریق‌ و ادرار باید جبران‌ شود.

نوشیدن‌ آبی‌ که‌ در آن‌ املاح‌ وجود نداشته‌ باشد؛ تشنگی‌ را رفع‌ نمی‌کند. برای‌ رفع‌ تشنگی‌ باید کمی‌ شکر یا نمک‌ در آب‌ حل‌ کرد تا از این‌ طریق‌ مقداری‌ از نمک‌ و املاح‌ بدن‌ تأ‌مین‌ شود.

تنظیم‌ حرارت‌ بدن‌ و هضم‌ غذا به‌ وسیلهِ‌ آب‌ انجام‌ می‌شود. در هوای‌ گرم‌ بدن‌ عرق‌ می‌کند و نمی‌گذارد گرمای‌ بیرون‌ وارد بدن‌ شود. این‌ تعادل‌ حرارتی‌ را باید با نوشیدن‌ آب‌ کافی‌ برقرار کرد.

بنابراین‌ نوشیدن‌ آب‌ در کوهستان، هنگام‌ کوه‌پیمایی‌ حرف‌ اول‌ را می‌زند. همانطور که‌ در کتاب‌ پزشکی‌- بهداشتی‌ کوهنوردی‌ کشور آلمان‌ همیشه‌ این‌ شعار مورد توجه‌ است: در کوه، نوشیدن‌ آب، نوشیدن‌ آب‌ و باز هم‌ نوشیدن‌ آب‌ لازم‌ است.

پس‌ از هر کوهنوردی‌ طولانی‌ نمک‌ بدن‌ بر اثر تعرق‌ از بین‌ می‌رود و تعادل‌ یونی‌ بدن‌ به‌ هم‌ می‌خورد و قند خون‌ هم‌ پایین‌ می‌آید. کوهنورد می‌تواند برای‌ بالابردن‌ قند خون‌ و جایگزین‌ کردن‌ نمک‌ از دست‌ رفته‌ یک‌ نوشیدنی‌ درست‌ کند که‌ از نظر مزه‌ شاید چندان‌ خوشمزه‌ نباشد ولی‌ جبران‌ کمبود قند و نمک‌ بدن‌ را می‌کند.
به‌ یک‌ لیتر آب‌ مقدار ۲۵ گرم‌ شکر و ۲ گرم‌ نمک‌ اضافه‌ کنید و به‌ هم‌ بزنید و در طول‌ برنامه‌ از آن‌ استفاده‌ کنید. نوشیدنیهایی‌ مانند چای‌ و قهوه‌ گرچه‌ حاوی‌ آب‌ هستند ولی‌ به‌ عنوان‌ جایگزین‌ آب‌ توصیه‌ نمی‌شوند. نوشیدنیها نقش‌ مهمی‌ در دفع‌ آب‌ بدن‌ دارند. مقدار کمی‌ چای‌ یا قهوه‌ به‌ آب‌ ولرم‌ خود اضافه‌ کنید و کمی‌ هم‌ شیرین‌ کنید با این‌ کار یک‌ نوشیدنی‌ مطبوع‌ و مقوی‌ درست‌ کرده‌اید که‌ رفع‌ خستگی‌ می‌کند و ضرری‌ هم‌ ندارد.

- غذای‌ روزانه: 
در کوهستان‌ یک‌ کوهنورد مواد غذایی‌ باید خود را با یک‌ رژیم‌ غذایی‌ دائمی‌- که‌ با عادت‌ او هماهنگی‌ داشته‌ باشد – تنظیم‌ کند. او نباید با غذاهای‌ سنگین‌ معده‌ خود را پُر کند. البته‌ غذای‌ مصرفی‌ او در کوهستان‌ باید بیش‌ از غذای‌ روزانه‌ باشد تا بتواند به‌ نیازهای‌ او پاسخ‌ دهد. غذای‌ مصرفی‌ او باید اوّلاً زود هضم‌ باشد. ثانیاً حجم‌ آن‌ کم‌ و کیفیت‌ بالایی‌ داشته‌ باشد در ضمن‌ غذا باید اشتهاآور نیز باشد؛ چون‌ اغلب‌ خستگی‌ زیاد، اشتها را از بین‌ می‌برد و غذا را غیرقابل‌ جذب‌ می‌کند. در کوهنوردی‌های‌ سخت‌ و مداوم‌ باید در دفعات‌ متعدد، ولی‌ هر بار و به‌ مقدار کم‌ غذا صرف‌ شود. اگر در ضمن‌ برنامه، یک‌ غذای‌ کامل‌ صرف‌ کنیم‌ خود را دچار مشکل‌ می‌کنیم‌ برای‌ اینکه‌ در زمان‌ کوه‌پیمایی‌ عضلات‌ کار می‌کنند؛ و اگر دستگاه‌ گوارش‌ هم‌ مجبور به‌ فعالیت‌ شود عمل‌ گوارش‌ به‌ سختی‌ و بد انجام‌ می‌شود و قلب‌ به‌ تپش‌ می‌افتد و در نتیجه‌ هضم‌ غذا دشوار می‌شود. بنابراین‌ بهتر است‌ در فواصل‌ معین، از یک‌ برنامه‌ تنظیم‌ شده‌ به‌ شرح‌ زیر استفاده‌ کنیم.

1- صبحانه:
قبل‌ از رفتن‌ به‌ کوه‌ صبحانه‌ای‌ کامل‌ که‌ دارای‌ مواد چربی‌ و قندی‌ است‌ صرف‌ کنیم. البته‌ نباید خیلی‌ مفصل‌ باشد؛ چون‌ هضم‌ آن‌ مشکل‌ می‌شود. نوشیدن‌ نیم‌لیتر چای‌ – که هم‌ طعم‌دهان‌ را تازه می‌کند و هم‌ محرک‌ است‌ – مفید است. از خوردن‌ شیر، قهوه‌ و شکلات‌ که‌ دیرهضم‌ هستند باید جلوگیری‌ کرد. امّا نان‌ برشته‌ یا بیسکویت‌ آغشته‌ به‌ کمی‌ کره‌ با عسل‌ یا مربا را می‌توان‌ به‌ مقدار نسبتاً زیاد مصرف‌ کرد.

2- غذاهای‌ مختصر:
در طول‌ روز در ضمن‌ صعود هر سه‌ ساعت‌ یک‌ بار، باید مقدار کمی‌ غذا خورد؛ چون‌ در کوهستان‌ غذایی‌ به‌ مفهوم‌ ناهار وجود ندارد و به‌ جای‌ آن‌ باید از غذای‌ مختصری‌ که‌ قسمت‌ عمدهِ‌ آن‌ را مواد قندی‌ تشکیل‌ می‌دهد؛ استفاده‌ کرد. معمولاً سه‌ ساعت‌ بعد از صبحانه‌ یک‌ غذای‌ مختصر – در ضمن‌ یک‌ توقف‌ یک‌ ربع‌ ساعته‌ یا ۲۰ دقیقه‌ای – باید صرف‌ شود. یادمان‌ باشد، همیشه‌ چند لحظه‌ پیش‌ از غذاخوردن‌ و چند لحظه‌ پس‌ از آن‌ استراحت‌ کنیم. غذایی‌ که‌ پس‌ از صرف‌ صبحانه‌ خورده‌ می‌شود، بهتر است.

شکلات، بیسکویت، نان‌ شیرینی‌ و مربا و غذای‌ نزدیک‌ ظهر هم‌ گوشت‌ پخته، تخم‌مرغ، کره، پنیر و مربا باشد. عصرانه‌ هر چه‌ میل‌ دارید؛ با توجه‌ به‌ سلیقه‌ و اشتهای‌ خود بخورید. نانی‌ که‌ همراه‌ خود به‌ کوه‌ می‌برید باید به‌ شکل‌ بیسکویت، که‌ هضم‌ آن‌ آسان‌ است، باشد.

3- شام:
غذای‌ کاملی‌ در هنگام‌ شب‌ باید خورده‌ شود. ابتدا خوردن‌ یک‌ کاسه‌ سوپ‌ داغ‌ و خوشمزه‌ توصیه‌ می‌شود تا بدین‌ ترتیب‌ مقداری‌ از آب‌ و املاح‌ معدنی‌ بدن‌ که‌ ضمن‌ کوه‌پیمایی‌ خارج‌ شده؛ جبران‌ شود. پس‌ از آن‌ مواد آلبومین‌دار مثل‌ گوشت، تخم‌مرغ‌ و لبنیات‌ مصرف‌ شود چون‌ فرصت‌ کافی‌ برای‌ هضم‌ آن‌ وجود دارد.

4- تنقلات:
مواد غذایی‌ کم‌حجمی‌ هستند که‌ اغلب‌ در جیب‌ یا کوله‌ پشتی‌ کوهنوردان‌ یافت‌ می‌شوند که‌ در حین‌ راه‌رفتن‌ یا صعود، از آنها استفاده‌ می‌کنند. این‌ تنقلات‌ شامل‌ میوه‌های‌ خشک‌ مثل‌ برگه، قیسی، کشمش، بادام‌ و گردو و آب‌نبات‌ ترش‌ و شیرین‌ است‌ که‌ تمام‌ اینها ارزش‌ غذایی‌ بالایی‌ دارند و پرانرژی‌ هستند و مصرف‌ آنها آسان‌ است. زمانی‌ که‌ معده‌ غذایی‌ را نمی‌پذیرد، بهترین‌ راه‌ تأ‌مین‌ انرژی‌ لازم‌ برای‌ بدن، مصرف‌ همین‌ تنقلات‌ است.

- بهداشت‌ لباس:
لباس‌ کوهنورد را در قسمت‌ وسایل‌ و پوشاک‌ کوهنوردی‌ به‌طور کامل‌ شرح‌ می‌دهیم. در این‌ قسمت‌ فقط‌ یادآوری‌ می‌کنیم‌ که‌ از نظر بهداشت‌ و سلامت‌ بدن، کفش‌ باید خوب‌ به‌ پا بچسبد و لباس‌ هم‌ باید گشاد باشد تا مانع‌ حرکت‌ نشود و در برابر تغییرات‌ ناگهانی‌ هوا به‌ بدن‌ صدمه‌ای‌ نرساند. کوهنورد باید همیشه‌ خود را در برابر سخت‌ترین‌ وضعیت‌ کوهستان‌ آماه‌ کند. اگر هوا خوب‌ هم‌ باشد – در شروع‌ حرکت – لباس‌ طوری‌ باید انتخاب‌ شود که‌ بدن‌ عرق‌ نکند و در عین‌ حال‌ آن‌قدر هم‌ کم‌ نباشد که‌ سرما به‌ بدن‌ آسیب‌ برساند. به‌طور کلی‌ در ابتدای‌ حرکت‌ طوری‌ باید لباس‌ پوشید که‌ بتوان‌ به‌ آسانی‌ آن‌ را از تن‌ خارج‌ کرد یا دوباره‌ پوشید. همیشه‌ لباسها باید در دسترس‌ باشند که‌ به‌ موقع‌ و به‌ سرعت‌ بتوان‌ آنها را عوض‌ و از عرق‌ کردن‌ زیاد - که ‌ منجر به‌ سرماخوردگی‌ در هوای‌ سرد کوهستان‌ می‌شود – جلوگیری‌ کرد. کوهنورد در هنگام‌ استراحت‌ و توقف‌ باید لباس‌ گرم‌ بپوشد تا هم‌ حرارت‌ بدن‌ حفظ‌ شود و هم‌ از سرماخوردگی‌ جلوگیری‌ کند. هنگام‌ توقف‌ حتی‌ در هوای‌ گرم‌ هم‌ باید سریع‌ لباس‌ پشمی‌ بپوشد تا از پایین‌ آمدن‌ ناگهانی‌ درجه‌ حرارت‌ بدن‌ جلوگیری‌ شود. از طرف‌ دیگر توقف‌ در حالی‌ که‌ کوهنورد عرق‌ کرده‌ است‌ باعث‌ تبخیر سریع‌ عرق‌ می‌شود و بدن‌ دچار سرماخوردگی‌ می‌شود.


هنگام‌ خوابیدن‌ در کیسه‌ خواب‌ بهتر است‌ تا آنجایی‌ که‌ وضع‌ جوی‌ هوا اجازه‌ می‌دهد، لباس‌ کمتری‌ بپوشیم‌ تا احساس‌ خنکی‌ بکنیم. این‌ عمل‌ تأ‌ثیر مفیدی‌ روی‌ پوست‌ می‌گذارد و آن‌ را برای‌ مقابله‌ با سرما آماده‌ می‌کند. اما در هنگام‌ شب‌ باید با دقت‌ تمام‌ پاها، زانوها، شکم، گلو و رانها را پوشاند. اگر در هوای‌ آزاد می‌خوابید، با یک‌ شال‌ مناسب‌ صورت‌ خود را بپوشانید؛ چون‌ به‌ این‌ ترتیب‌ از اثرات‌ زیان‌آور هوای‌ سرد بر روی‌ دستگاه‌ تنفس‌ خود جلوگیری‌ کرده‌اید.

: در ورزش‌ کوهنوردی‌ تمرین‌ اهمیت‌ فوق‌العاده‌ای‌ دارد. زیرا این‌ عامل‌ مؤ‌ثر، نه‌ تنها از بروز حوادث‌ جلوگیری‌ می‌کند؛ بلکه‌ مانع‌ خستگی‌ و ضعیف‌ شدن‌ روحیه‌ افراد نیز می‌شود.

برای‌ اینکه‌ از اثرات‌ سودمند ورزش‌ کوهنوردی‌ بهره‌مند شوید و در ضمن‌ سلامتی‌ و تندرستی‌ خود را نیز به‌ خطر نیندازید؛ باید به‌ تدریج‌ تمرین‌ کنید تا ورزیده‌ شوید. قبل‌ از تمرین‌ نباید کارهایی‌ انجام‌ بدهید که‌ در توانتان‌ نیست.

یک‌ کوهنورد مجرب‌ و ورزیده‌ کمتر دچار پیش‌آمدهای‌ ناگوار می‌شود؛ چون‌ دارای‌ عضلات‌ ورزیده‌ و استحکام‌ مفاصل‌ است. اگر شخصی‌ بدون‌ تمرین‌ اقدام‌ به‌ کوهنوردی‌ بکند نه‌ تنها حوادث‌ عادی‌ مثل‌ دررفتگی‌ و پیچ‌خوردگی‌ و شکستگی‌ پا او را تهدید می‌کند؛ بلکه‌ عوارض‌ سخت‌تر و خطرناک‌تری‌ مثل‌ فشارخون‌ و فشارآمدن‌ به‌ قلب‌ نیز سلامت‌ بدن‌ او را به‌ خطر می‌اندازد.

تمرین، باید فرد را طوری‌ آماده‌ کند که‌ بتواند بدون‌ فشار خستگی‌ به‌ ورزش‌ دلخواه‌ خود که‌ کوهنوردی‌ است، بپردازد. تمرین‌ در کوهنوردی‌ تدریجی‌ و طولانی‌ است.

کوهنورد برای‌ عادت‌ کردن‌ به‌ آب‌ و هوای‌ کوهستان‌ و ارتفاعات‌ باید تمرین‌ کند. بشر تنها موجودی‌ است‌ که‌ می‌تواند بدون‌ احساس‌ ناراحتی‌ زیاد، تغییرات‌ مهم‌ آب‌ و هوایی‌ را تحمل‌ کند. البته‌ به‌ شرط‌ اینکه‌ به‌ تدریج‌ بدن‌ خود را به‌ سرما و گرما عادت‌ دهد تا بدن‌ در برابر دگرگونیهای‌ ناگهانی‌ هوا توانایی‌ کافی‌ داشته‌ باشد. توانایی‌ بدن‌ محدود است؛ بنابراین‌ کوهنورد در برخورد با شیبهای‌ تند سنگی‌ و خاکی‌ یا راه‌پیمایی‌ در برف‌ سنگین‌ با داشتن‌ کوله‌ پشتی‌ بزرگ‌ ناچار است‌ روند حرکت‌ خود را کند کند و آهسته‌ گام‌ بردارد تا بدن‌ بتواند در مقابل‌ کاری‌ که‌ از آن‌ خواسته‌ شده‌ است، عکس‌العمل‌ مناسب‌ نشان‌ دهد.

موقع‌ راه‌ رفتن، قدم‌ها را باید محکم‌ برداشت‌ ولی‌ آرام‌ حرکت‌ کرد. باید مراقب‌ بود که‌ پوتین‌ها یخ‌ نزند و هنگام‌ استراحت‌ آن‌ را داخل‌ کوله‌ گذاشت. در ارتفاعات‌ پای‌ کوهنورد ورم‌ می‌کند، بنابراین‌ بهتر است‌ کفش‌ و جوراب‌ کوه‌ یک‌ شماره‌ بزرگتر از پا باشد.

موفق باشید.لازم به ذکر است که این مطلب از وبلاگ کوهنامه آقای محمد عباسی در اینجا آورده شده است.از زحمات ایشان در گردآوری این مطالب قدردانی می نمائیم و برای ایشان آرزوی توفیق و سربلندی داریم.

 

دشت دریاسر تنکابن:این دشت یکی از زیباترین مناطق شمال ایران است که در قسمت جنوبی این شهر و در منطقه دوهزار قرار دارد.

این دشت که در ارتفاع2000متر از سطح دریا قرار داردبین4 کوه محصور شده است.ازسمت جنوب غربی کوه الموت،بلندترین کوهی

است که این دشت را احاطه کرده است.در حقیقت این دشت مرزی است که پوشش سبز و جنگلی شمال را به پوشش برفی و یخچالی

کوه الموت متصل می کند.

سطح این دشت در بهار پراز گلهای زردرنگی می شود که در میان چمنهای سبز رنگ رخ می نمایاند.از جالبترین ویژگیهای این دشت آن است

که در کف آن دهها چشمه وجود دارد و آب از میان سبزه ها به بیرون می جوشدبطوریکه در فصل بهار که آب زیاد است بسختی می توان

مکان خشکی در دشت پیدا کرد.همچنین رودخانه پرآبی نیز از وسط این دشت جاری است که از ارتفاعات سیالان سرچشمه می گیرد

و بر زیبایی دشت بطور خیره کننده ای می افزاید.

همه ساله در اواسط اردیبهشت ماه و همزمان با روییدن میلیونها گل زرد همایشهای کوهپیمائی زیادی با حضور گروههای کوهنوردی

از سراسر ایران در این منطقه برگزار می شود از این رو این منطقه بی نظیر را بهشت اردیبهشت ایران می نامند.

بدلیل موقعیت خاص جغرافیایی این منطقه در فصول مختلف مناطق کم نظیری را می توان در آن شاهد بود.

در فصل بهار چشمه های جوشان که از کف دشت جاری می شوند .گلهای زرد رنگ که اندازه شان در حدود20-30سانتیمتراست

از یک سو ،کوههای پوشیده شده از جنگلهای انبوه از سوی دیگر،قله سیالان با یخچالهای بزرگ از سمت دیگر را می توان در یک نگاه دید.

در فصل پاییز یکی بدیعترین صحنه ها در این دشت شکل می گیرد.میلیونها برگ که از درختان جدا می شوند در فضا معلق شده و به زمین می ریزند

و زمین را با رنگهای گوناگون خود فرش می کنند.از دیگر صحنه ها که در شب قابل ملاحظه است مشاهده شهاب سنگها است

که در صورت خوب بودن هوا(شبها معمولاً اگر ابری نباشد البته هوا خیلی سرد است)می توان به بیرون رفت و آسمانرا

برای مدت مدیدی نگاه کرد و لذت برد.

کوه سیالان  با ارتفاع 4185 متر در رشته کوههای البرز غربی  در مرز بین دره الموت و دره2000 واقع شده است.شمال این قله دشت دریاسر

جنگلهای 2000و تنکابن(شهسوار)قرار گرفته و در جنوب آن منطقه الموت قرار دارد.از غرب به گردنه سیالان قله های خشچال و کندیگان و از شرق

به طالقان مشرف است.

مسیر دسترسی به دشت دریاسر تنکابن:پس از رسیدن به شهر تنکابن در غرب مازندران مسیر جاده2000را دنبال کرده به دوراهی

امامزاده قاسم(ع)برسید.در سمت چپ جاده مسیری بسمت دره می رود که انتهای آن به روستای عسل محله خواهد رسید.پس از آن یک تا

یک و نیم ساعت کوهپیمایی کرده و بعد از عبور از تپه ها و چشمه های بین راه به دشت دریاسر برسید.

ارتفاع دشت دریاسر از سطح دریا 2000متراست.به این خاطر در زمستان بسیار سرد است.در بهار بسیار خوش آب و هواست.در تابستان روزها

گرم است. و شبها سرد است.پاییز هم تقریباًهمیشه بارانی است.دشت دریاسر که از آن بعنوان یکی از زیباترین مناطق یاد می شود

دارای یخچالهای طبیعی،چشمه های فراوان،کوههای بلند و بکر و از همه مهمتر گلهای زرد رنگ بابونه است که زیایی منطقه را

دوچندان کرده است.

گزارش تصویری این برنامه:بمناسبت گرامیداشت سوم خرداد سالروز آزادسازی خرمشهرساعت5:30صبح

جمعه 2/3/93 جمعی25نفره از کوهنوردان لنگرودی و خانواده های آنان در میبدان اصلی شهر گرد هم آمدند

ما در ساعت8:30صبح به روستای عسل محله رسیدیم.اینجا انتهای مسیر ماشین رو می باشد.از نکات جالب

توجه در طول مسیر جاده باریک و پر پیچ و خم جنگلی بود و ساخت ویلاهای زیاد در این مناطق جلب توجه

می کرد آنهم در ارتفاعات بالا و پر شیب  ونحوه حمل مصالح ساختمانی به این نقاط سئوال برانگیز بود.

صبحانه در عسل محله صرف شد.پس از حدود دو ساعت پیاده روی ما در ساعت10:30 به دشت دریاسر رسیدیم.

در طول مسیر کوهنوردان زیادی را مشاهده می کردیم که به این منطقه آمده بودند.صدای آب رودخانه بسیار

دلنواز و چشمگیر بود و منطقه سرسبز جنگلی با درختان فندق و انار و پوشیده از گلهای زرد و صورتی از

جلوه های زیبای مسیر بود.

ناهار در دشت دریاسر که یک دشت محصور بین کوهها بود و کوه سیالان به ارتفاع4185متر به منطقه

الموت قزوین راه دارد با آن عظمت خاص خود و پوشیده از برف جلب توجه میکرد.یک رودخانه از وسط دشت

می گذردکه  ازمناظر بسیار دیدنی این مکان است.وجود گیاهانی مثل کنگر و آقطی و... و پر درخت بودن

و پوشیده از چمن بودن از ویژگیهای جالب این دشت است.نهار در چنین مکانی صرف شد.

پس از اقامه نماز و کمی استراحت در ساعت13:45 به سمت پایین حرکت نمودیم و در ساعت15:30به

عسل محله رسیدیم.پس از چند حرکت نرمشی در ساعت15:45 سوار مینی بوس شدیم و در ساعت16:45به شهر تنکابن رسیدیم.

صرف بستنی در چایخانه سر از دیگر برنامه های ما بود.ما در ساعت 19 به شهرستان لنگرود وارد شدیم.یک روز خوب  وبیاد ماندنی و در هوای خوب و آفتابی در دفتر خاطرات ذهنمان ثبت و ضبط گردید.

در پایان جا دارد از سرپرستی و مدیریت حاج پرویز آل شعبان و آقای حسین ملکی تشکر و قدر دانی نمائیم.


 


 

 

 


 

 


 


 

درباره وبلاگ


به وبلاگ من خوش آمدید
آخرین مطالب

پيوندها


تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک  ابتدا ما را با عنوان کوهستان و آدرس e30gol.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.





نويسندگان



ورود اعضا:

نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

خبرنامه وب سایت:





آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 85
بازدید دیروز : 57
بازدید هفته : 294
بازدید ماه : 288
بازدید کل : 130399
تعداد مطالب : 200
تعداد نظرات : 19
تعداد آنلاین : 1